آمایش منظر و مدیریت گردشگری

گردشگری، ابزار تعامل و تبادل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسیبین جوامع گوناگون بوده و تعامل بین «انسان » ،«محیط » ،«تاریخ » و «فرهنگ »در آن به عینی ترین شکل ممکن تبلور یافته است. رویکرد همپیوند و یکپارچهمدیریتی به منظور بهره برداری از منابع و رفع نیازهای موجود با دیدگاه حفاظتیوآینده نگر و همچنین تنظیم فعالیت ها درجهت بهبود زندگی، حفظ یکپارچگی،تعادل اکولوژیکی و هویت فرهنگی گردشگری با عملکرد آمایش منظر میتواند بهعنوان پارادیم جدیدی در حوزه گردشگری مطرح شود. منظرگردشگری ترکیبیاز فضای جغرافیایی، معماری، تاریخی و فرهنگی جاذبه های گردشگری استکه پیوند عمیقی با ادراک حسی و هویتی انسان دارد. در این نوشتار ضمن تبیینضرورتهای آمایش منظر به عنوان رویکردی نوین در توسعه گردشگری پایدار،نقش مدیریت گردشگری کشور و روند این حوزه، طی پنج سال اخیر( 1393 -1343 ) با تأ کید بر بایستگی آمایش منظر در مسیر دست یابی به هدف گردشگریپایدار مورد بررسی قرار می گیرد.